木莲树生巴峡山谷间巴民亦呼为黄心树

注音版

mù lián shù shēng bā xiá shān gǔ jiān bā mín yì hū wèi huáng xīn shù木莲树生巴峡山谷间巴民亦呼为黄心树táng dài唐代bái jū yì白居易
dà zhě gāo wǔ zhàng shè dōng bù diāo shēn rú qīng yáng yǒu bái wén yè rú guì hòu dà wú jí huā rú lián xiāng sè yàn nì jiē tóng dú fáng ruǐ yǒu yì sì yuè chū shǐ kāi zì kāi dài xiè jǐn èr shí rì zhōng zhōu xī běi shí lǐ yǒu míng yù xī shēng zhě nóng mào yóu yì yuán hé shí sì nián xià mìng dào shì wú qiū yuán zhì xiě xī qí xiá pì yīn tí sān jué jù yún rú zhé fú róng zāi hàn dì.大者高五丈涉冬不凋身如青杨有白文叶如桂厚大无脊花如莲香色艳腻皆同独房蕊有异四月初始开自开迨谢仅二十日忠州西北十里有鸣玉溪生者浓茂尤异元和十四年夏命道士毋丘元志写惜其遐僻因题三绝句云如折芙蓉栽旱地。shì pāo sháo yào guà gāo zhī.似抛芍药挂高枝。yún mái shuǐ gé wú rén shí.云埋水隔无人识。wéi yǒu nán bīn tài shǒu zhī.唯有南宾太守知。hóng shì yàn zhī nì rú fěn.红似燕支腻如粉。shāng xīn hǎo wù bù xū yú.伤心好物不须臾。shān zhòng fēng qǐ wú shí jié.山中风起无时节。míng rì chóng lái dé zài wú?明日重来得在无？yǐ chóu huā luò huāng yán dǐ.已愁花落荒岩底。fù hèn gēn shēng luàn shí jiān.复恨根生乱石间。jǐ dù yù yí yí bù dé.几度欲移移不得。tiān jiào pāo zhì zài shēn shān.天教抛掷在深山。