二风诗。乱风诗五篇。至乱

注音版

èr fēng shī. luàn fēng shī wǔ piān. zhì luàn二风诗。乱风诗五篇。至乱táng dài唐代yuán jié元结
gǔ yǒu luàn wáng.（古有乱王。sì jí xiōng nüè.肆极凶虐。luàn wáng nǎi yǐ.乱亡乃已。gù wèi zhì luàn zhī shī故为《至乱》之诗èr zhāng èr yùn shí èr jù二章二韵十二句）xī hū wáng jiā.嘻乎王家。céng yǒu xiōng wáng.曾有凶王。zhōng shì shī guó.中世失国。qǐ fēi jiāo huāng.岂非骄荒。fù fù zhī nán.复复之难。lìng zé kě wàng.令则可忘。xī hū luàn wáng.嘻乎乱王。wáng xīn hé sī?王心何思？bào yín nüè huò.暴淫虐惑。wú sī bù wéi无思不为；shēng rén yuān yuàn.生人冤怨。yán hé jí zhī.言何极之。