二风诗。乱风诗五篇。至惑

注音版

èr fēng shī. luàn fēng shī wǔ piān. zhì huò二风诗。乱风诗五篇。至惑táng dài唐代yuán jié元结
gǔ yǒu huò wáng.（古有惑王。yòng jiān chén yǐ nüè wài.用奸臣以虐外。chǒng yāo nǚ yǐ luàn nèi.宠妖女以乱内。nèi wài yòng luàn.内外用乱。zhì yú bēng wáng.至于崩亡。gù wèi zhì huò zhī shī èr zhāng liù yùn èr shí jù故为《至惑》之诗二章六韵二十句）xián shèng wèi shàng xī.贤圣为上兮。bì jiǎn yuē jiè shēn.必俭约戒身。jiàn chá huà rén.鉴察化人。suǒ yǐ bǎo fú yě.所以保福也。rú hé bù sī.如何不思。huāng zì shì wèi?荒恣是为？shàng xià gé sāi.上下隔塞。rén shén yuàn bì人神怨奰；áo è wú yàn.敖恶无厌。bù wèi diān zhuì.不畏颠坠。shèng xián wèi shàng xī.圣贤为上兮。bì yòng xián zhèng.必用贤正。chù jiān nìng zhī chén.黜奸佞之臣。suǒ yǐ cháng jiǔ yě.所以长久也。rú hé fǎn shì.如何反是。yǐ wéi luàn yǐ?以为乱矣？chǒng xié xìn huò.宠邪信惑。jìn nìng hǎo yú fèi dí lì shù.近佞好谀；废嫡立庶。rěn wèi huò mó.忍为祸谟。