相和歌辞。挽歌二首

注音版

xiāng hè gē cí. wǎn gē èr shǒu相和歌辞。挽歌二首táng dài唐代yú gǔ于鹄
yīn fēng chuī huáng hāo.阴风吹黄蒿。wǎn gē dù qiū shuǐ.挽歌渡秋水。chē mǎ què guī chéng.车马却归城。gū fén yuè míng lǐ.孤坟月明里。shuāng zhé chū guō mén.双辙出郭门。mián mián dōng xī dào.绵绵东西道。sòng sǐ duō yú shēng.送死多于生。jǐ rén dé zhōng lǎo.几人得终老。jiàn rén qiè fèi gān.见人切肺肝。bù rú guī shān hǎo.不如归山好。bù wén āi kū shēng.不闻哀哭声。mò mò ān huái bào.默默安怀抱。shí jǐn cóng wù huà.时尽从物化。yòu miǎn shēng yōu rǎo.又免生忧扰。shì jiān shòu zhě xī.世间寿者稀。jǐn wèi bēi shāng nǎo.尽为悲伤恼。