两当轩集有何事不可为咏史二首即效其体 其一

注音版

liǎng dāng xuān jí yǒu hé shì bù kě wèi yǒng shǐ èr shǒu jí xiào qí tǐ qí yī两当轩集有何事不可为咏史二首即效其体 其一qīng dài清代yú yuè俞樾
hé shì bù kě wèi.何事不可为。nǎi wàng xué yáo shùn.乃妄学尧舜。gōng gāo guó yù wēi.功高国愈危。quán zhòng zhǔ yì zhèn.权重主亦震。jiǔ xī shū fāng lái.九锡书方来。sān ràng biǎo yǐ dìng.三让表已定。tiān zǐ yuàn bì xián.天子愿避贤。qún gōng jìng quàn jìn.群公竞劝进。tài cháng jù lǐ yí.太常具礼仪。tài shǐ zòu ruì yīng.太史奏瑞应。yú shì gāo zhù tán.于是高筑坛。wēi yí yī hé shèng.威仪一何盛。yuē huáng dì chén mǒu.曰皇帝臣某。jǐn yǐ yuán mǔ qǐng.谨以元牡请。shén qì wú jiǔ kuàng.神器无久旷。tiān wèi yí zǎo zhèng.天位宜早正。chén gǎn zhí xiǎo jié.臣敢执小节。ér jiǔ jī dà mìng.而久稽大命。nǎi zhào gù jūn lái.乃召故君来。zhèn mìng ěr qí tīng.朕命尔其听。yōng jiàn ěr shàng gōng.庸建尔上公。wǎng zāi wǎng wù jìng.往哉罔勿敬。wú hé ràng wáng hōng.无何让王薨。nǎi yǐ tiān zǐ zèng.乃以天子赠。chē jià zì lín sòng.车驾自临送。zhèn dào ruò fú shèng.震悼若弗胜。wū hū jiāng shuí qī.呜呼将谁欺。qī tiān tiān bù xìn.欺天天不信。táng sòng jūn ěr ěr.唐宋均尔尔。wú wú zé wèi jìn.吾无责魏晋。