崇沙宋子犹，端士也；为闽帅所窘。既出厄，诗以慰之

注音版

chóng shā sòng zǐ yóu, duān shì yě wèi mǐn shuài suǒ jiǒng. jì chū è, shī yǐ wèi zhī崇沙宋子犹，端士也；为闽帅所窘。既出厄，诗以慰之míng dài明代zhāng huáng yán张煌言
bīng shēng shuí qiǎn xiàng jiāng bīn.兵声谁遣向江滨。láng jí qiáo sū jí yǐn lún.狼籍樵苏及隐沦。kě shì fēng chén mí wù sè?可是风尘迷物色？dào lái tiān dì shī yáng chūn.到来天地失阳春。záo huài luàn hòu wú quán jì.凿坏乱后无全计。piāo wǎ shāng yú yì chuàng shén!飘瓦伤余亦怆神！zhuǎn jué táo yuán fēi shì wài.转觉桃源非世外。yú láng yóu jiàn mì qín rén.渔郎犹见觅秦人。