汪鐏石席上出巩二诗吴门王楚臣见而和之巩自以为粤风吴人和而为吴风遂以吴风答之 其二

注音版

wāng zūn shí xí shàng chū gǒng èr shī wú mén wáng chǔ chén jiàn ér hé zhī gǒng zì yǐ wéi yuè fēng wú rén hé ér wèi wú fēng suì yǐ wú fēng dá zhī qí èr汪鐏石席上出巩二诗吴门王楚臣见而和之巩自以为粤风吴人和而为吴风遂以吴风答之 其二míng dài明代hé gǒng dào何巩道
zhōu lù máng máng mèi suǒ zhī.舟路茫茫昧所之。hǎi bīn nìng kěn lǎo yú sī.海滨宁肯老于斯。zhī yuán liú luò pín huí shǒu.只缘流落频回首。mò tàn yīng xióng bù shí shí.莫叹英雄不识时。jú wài cùn xīn cóng gǔ lěng.局外寸心从古冷。jìng zhōng shuāng yǎn wèi shuí bēi.镜中双眼为谁悲。lǎo rén pǐ shàng xiàng qī hòu.老人圮上相期后。shǐ xìn liú hóu yì yǒu shī.始信留侯亦有师。