再和二首

注音版

zài hé èr shǒu再和二首sòng dài宋代guō yìn郭印
shè hǎi bì jiǎ zhōu háng.涉海必假舟航。dēng shān dāng xún xī jìng.登山当寻蹊径。měi tàn xiū shēn cuò lù.每叹修身错路。pì rú yǐn yào jiā bìng.譬如饮药加病。féng rén xū shì wèn jīn.逢人须是问津。yǒu xīn wèi miǎn jī qìng.有心未免击磬。kuàng yù xiān jué xiān zhī.况遇先觉先知。zǎo míng bù gòu bù jìng.早明不垢不净。qī qíng měi ruò bīng xuě.七情浼若冰雪。yī xìng zhàn rán yuān jìng.一性湛然渊静。xū wú tǐ dào hé zhēn.虚无体道合真。tián dàn lè tiān zhī mìng.恬淡乐天知命。wài zhī kòu zéi xiāo wáng.外之寇贼消亡。nèi yān bāng jiā chāng shèng.内焉邦家昌盛。chū shǒu yī yǐ chǔ hé.初守一以处和。nǎi wú shì ér shēng dìng.乃无事而生定。jiào bù juàn chēng hū rén.教不倦称乎仁。dé fēn rén wèi zhī shèng.德分人谓之圣。gù yù fēi zuó bù chéng.故玉非琢不成。wéi mù cóng shéng ér zhèng.惟木从绳而正。yào míng shī zhǐ yào wù.要明师指药物。jí yuán shén wèi běn bǐng.藉元神为本柄。dà dào duō qí wáng yáng.大道多歧亡羊。zhì rén yòng xīn ruò jìng.至人用心若镜。hé fáng cháng shàn jiù wù.何妨常善救物。miǎn shǐ dà huò yì xìng.免使大惑易性。mén tíng jì yǐ qù rù.门庭既已趣入。gēn zhū yì xū qióng jìng.根株亦须穷竟。zhí zhì chū sǐ chāo shēng.直至出死超生。fāng zhī lóng zhě shàn tīng.方知聋者善听。