憨山师自岭南寄楞伽新疏并书赋答凡三首时大师以弘法罹难废东海禅席遣戍南荒 其二

注音版

hān shān shī zì lǐng nán jì léng jiā xīn shū bìng shū fù dá fán sān shǒu shí dà shī yǐ hóng fǎ lí nàn fèi dōng hǎi chán xí qiǎn shù nán huāng qí èr憨山师自岭南寄楞伽新疏并书赋答凡三首时大师以弘法罹难废东海禅席遣戍南荒 其二míng dài明代fǎ gǎo法杲
qióng yá bào pú shǒu kōng zhū.穷厓抱璞守空株。jīn shí hé cóng shè fù yú.金石何从射覆盂。dōng běi hū kāi qiān lǐ wù.东北忽开千里雾。guāng míng yáo pěng yī hán zhū.光明遥捧一函珠。chūn guāng yào cǎo fēng qí zhé.春光药草风齐折。bǐ tǔ xīn huā lù bàn sū.笔吐心花露半苏。bǎi jí zì cán fēi dà huì.百诘自惭非大慧。kě kān píng xiè jí jiāo kū.可堪瓶泻及焦枯。