二风诗。乱风诗五篇。至伤

注音版

èr fēng shī. luàn fēng shī wǔ piān. zhì shāng二风诗。乱风诗五篇。至伤táng dài唐代yuán jié元结
gǔ yǒu shāng wáng.（古有伤王。yǐ bēng dàng zhī yú.以崩荡之馀。wú è bù wéi yě.无恶不为也。luàn wáng zhī yóu.乱亡之由。gù zài lěi jī.固在累积。gù wèi zhì shāng zhī shī yī zhāng èr yùn shí èr jù故为《至伤》之诗一章二韵十二句）fū kě shāng xī?夫可伤兮？shāng wáng hū.伤王乎。yù hé wéi hū?欲何为乎？jiāng dù kū yǐ.将蠹枯矣。wú rén jiù hū?无人救乎？dù kū jí yǐ.蠹枯及矣。bù kě jiù hū?不可救乎？jiē shāng wáng!嗟伤王！zì wéi rén jūn.自为人君。biàn wéi rén nú!变为人奴！wéi rén jūn zhě.为人君者。wàng jiè hū.忘戒乎。